آبله میمون | 1 راهنمای جامع تشخیص و پیشگیری

جهان در حال حاضر با یک بیماری ویروسی دوم، یعنی بیماری آبله میمون، مواجه است که پس از همه‌گیری کووید-19، احتمال تبدیل شدن به یک بیماری همه گیر را دارد. بیماری آبله میمون می‌تواند علائم و نشانه‌های مشابه آبله را ایجاد کند، مانند کسالت، تب، علائم شبیه آنفلوآنزا، سردرد و دردهایی همچون کمردرد. در حال حاضر هیچ درمان تأیید شده‌ای برای عفونت ویروس آبله میمون انسانی وجود ندارد، اما واکسیناسیون آبله می‌تواند در برابر این بیماری محافظت کند. حساسیت انسان به عفونت ویروس آبله میمون پس از قطع واکسیناسیون انبوه در دهه 1980 افزایش یافته است. 

(به دلیل دلخراش بودن تصاویر بیمارن مبتلا به آبله میمونی ما از حداقل تصاویر علائم بیماری استفاده کرده ایم)

مقدمه 

آبله میمون (MPX) یک بیماری ویروسی غیرمعمول است که توسط ویروس آبله میمون (MPXV) ایجاد می‌شود. MPXV عضوی از خانواده Poxviridae است. واکسینیا، واریولا و ویروس‌های آبله گاوی سایر اعضای این جنس هستند که ممکن است افراد را آلوده کنند (CDC، 2021a). علائم آن شبیه علائم بیماران آبله است، اما شدت کمتری دارد.

آبله میمون (MPX) یک بیماری عفونی است که از حیوانات به انسان منتقل می‌شود. از زمان ریشه کن شدن آبله در سال 1980، MPX یا همان آبله میمونی به یکی از رایج‌ترین ارتوپکس ویروس‌ها، به ویژه در جنگل‌های استوایی تبدیل شده است. MPX در سراسر آفریقای مرکزی و غربی گسترده شده است (WHO، 2019).

تب، تورم غدد لنفاوی، درد عضلانی و خستگی از علائم شایع آن هستند. سپس بثور و پوسته‌ها نمایان می‌شوند. اگرچه معمولاً یک تا دو هفته پس از عفونت ظاهر می‌شوند، علائم MPX می‌توانند تا 21 روز پس از قرار گرفتن در معرض فردی آلوده ظاهر شوند. جوش‌های شدید با انتشار مرکزی 1 تا 4 روز پس از پرودروم وجود دارد. خراش‌های بسیار مشخص و معمولاً نافدار یا چسبنده هستند و در نهایت منجر به زخم می‌شوند و بثورات می‌توانند پخش شوند. 

MPX از طریق گوشت حیوانات وحشی، نیش یا خراش حیوانات، محصولات آلوده، مایعات بدن یا تعامل شخصی با فرد عفونی گسترش می‌یابد. بسیاری از جوندگان در آفریقا توسط این ویروس آلوده شده‌اند (WHO، 2021). بیماری MPX ممکن است با استخراج DNA MPXV از نمونه خون بیمار و رشد آن در یک کشت ویروسی تشخیص داده شود. این بیماری از نظر ظاهری شبیه آبله مرغان است.

در حال حاضر هیچ درمان ثابت شده و ایمنی برای بیماری MPXV وجود ندارد. داروهای ضد ویروسی، ایمونوگلوبولین واکسینیا (VIG) و واکسیناسیون آبله می‌توانند برای کنترل عفونت‌های MPX استفاده شوند. کارایی سیدوفوویر و برینسیدوفوویرین در درمان MPX ناشناخته است. 

گزارش شیوع بیماری

اولین موارد انسانی در سال 1970 در جمهوری دموکراتیک کنگو مستند شد. در منطقه غرب و مرکز آفریقا، آبله میمون (MPX) همچنان به ندرت رخ می‌دهد، علی‌رغم اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO) در سال 1980 مبنی بر ریشه کن شدن آبله (WHO، 2016). یک فروشگاه حیوانات خانگی که در سال 2003 موش‌هایی را از غنا وارد می‌کرد، باعث شیوع در ایالات متحده شد. از اکتبر 2017 تا فوریه 2018، همه‌گیری MPX در نیجریه برای سیستم بهداشتی نیجریه فاجعه بار بود.

در حادثه فعلی شیوع آبله میمون، یک ساکن بریتانیا که در 20 آوریل 2022 به نیجریه سفر کرد، قبل از عزیمت از لاگوس در 3 می 2022 و فرود در بریتانیا در 4 می 2022، از لاگوس و ایالت دلتا بازدید کرده بود که به این بیماری مبتلا شد. در ابتدا متخصصان نتوانستند علت شیوع را شناسایی کنند. در نهایت طبق گزارش مرکز کنترل بیماری‌های نیجریه (NCDC) (2022) این بیماری شناسایی و اعلام شده است. بین سپتامبر 2017 تا 30 آوریل 2022، در 22 ایالت نیجریه 558 مورد مثبت و 8 مورد منجر به مرگ را گزارش کردند.

MPXV مانند ویروس سارس و کووید یک سلاح بالقوه جنگ بیولوژیکی است. در نتیجه، پزشکان و عموم مردم باید در مورد تشخیص، مدیریت و کنترل آن آگاه باشند. علاوه بر این، افزایش تعداد موارد MPX در کشورهای غیر بومی آن را به یک تهدید بهداشتی عمومی برای کشورهای دیگر مانند پاکستان تبدیل کرده است. این وضعیت نیاز به نظارت بر بیماری در سطح کشور و تشخیص و اطلاع رسانی به موقع موارد مشکوک برای اقدامات پیشگیرانه مؤثر ضروری است.

آبله میمون انسانی

در سال 1970، یک کودک 9 ماهه زائیری به عنوان یک بیماری انسانی با MPX تشخیص داده شد. تاکنون، بیشتر اطلاعات پزشکی آبله میمون انسانی MPX از تحقیقات اپیدمی در غرب و مرکز آفریقا نشأت گرفته است. تصور می‌شود انسان‌ها از طریق تماس با مایعات بدن یا ضایعات حیوانات بیمار به این ویروس مبتلا می‌شوند.

قطرات تنفسی قابل توجه ممکن است در تماس طولانی مدت چهره به چهره منتقل شوند، اگرچه کمتر از آبله مؤثر هستند. ویژگی‌های بالینی آبله میمون انسانی MPX بسیار شبیه آبله معمولی است. معمولاً 10 تا 14 روز طول می‌کشد تا بیماران پس از تجربه علائم پرودرومال مانند تب، کسالت و بزرگ شدن غدد لنفاوی بثورات ایجاد کنند. لرز، تعریق، کمردرد، سردرد، گلودرد، تنگی نفس و سرفه نیز از علائم آبله میمون انسانی MPX هستند.

آبله میمون انسانی MPX با لنفادنوپاتی مشخص می‌شود، آبله یک بیماری شایع نیست و در 90 درصد افراد واکسینه نشده گزارش شده است. تورم غدد لنفاوی ممکن است در گردن، زیر چانه یا ناحیه کشاله ران رخ دهد. قبل از ظاهر شدن بثورات ماکولپاپولار معمولی، مرحله پرودرومال معمولاً 1 تا 3 روز طول می‌کشد. بیمار در هفته اول بثورات مسری است و باید تا زمانی که تمام زخم‌ها برداشته شوند و نتایج PCR نمونه‌برداری گلو منفی باشد، قرنطینه شود.

ضایعات پوستی آن 0.5–1 سانتی‌متر قطر دارند و از ماکول‌ها به پاپول‌ها، وزیکول‌ها و جوش‌ها و سپس پوسته شدن، لایه برداری و نافدار شدن طی 2-4 هفته پیشرفت می‌کنند. ممکن است بثورات در کف دست و پا پخش شوند، حتی اگر ابتدا در گردن ظاهر شوند. ضایعات دهان و زبان و همچنین ضایعات واژینال نیز ممکن هستند.